Bij Gerard en zijn vrouw Marion thuis staan de verrekijkers altijd in de vensterbank. ‘Na aankoop van de kijkers zijn ze nooit meer terug in de tas geweest’, zegt Gerard.
Gerard Roeling heeft 18 jaar de weidevogelvrijwilligersgroep van Agrarische Natuurvereniging De Capreton aangestuurd. Ook was hij bestuurslid van De Capreton sinds 2006. Hij stopt als coördinator en met zijn bestuursfunctie in oktober. Hij zegt: ‘Ik had nooit de intentie om in het bestuur te gaan, maar toch is het zo gelopen. Mooie tijd gehad, maar nu is het tijd om een ander het stokje over te geven.”
Gerard Roeling
Gerard volgde Joyce Ostendorf op als vertegenwoordiger van de weidevogelvrijwilligers in het bestuur van de Capreton ; Gerard en Marion hebben heel goede herinneringen aan haar. Zij is helaas veel te vroeg overleden.
Gerard begon als weidevogelvrijwilliger in de tijd dat er net een landelijke database was gestart. In het begin noteerden de vrijwilligers alle waarnemingen en locaties in een boekje. Thuis gingen Gerard, en niet te vergeten zijn vrouw Marion, de data invoeren in de landelijke database. Marion en Gerard gingen heel vaak samen op pad en ze doen niet voor elkaar onder in kennis en kunde.
Het registreren van de nesten van weidevogels heeft een flinke vlucht gemaakt. Toen Gerard begon, en de periode daarvoor, gingen de vrijwilligers op pad met het genoemde “witte” boekje. Pas aan het einde van het seizoen ging je de gegevens invoeren. Nu werkt men ook met een app én wordt er veel meer van de vrijwilligers verwacht. Er zijn deadlines, contracten en verwachtingen. Op zich logisch als je kwaliteit van data wilt hebben, maar voor Gerard is het soms teveel van het goede. Hij zegt het mooi: ‘Het is het fenomeen vrijwilliger die verantwoordelijk gesteld wordt voor een professionele organisatie.’
Wat was het mooiste aan het weidevogelen?
“Het in de natuur zijn heeft me altijd getrokken’ zegt Gerard. “Met gelijkgestemden door de akkers en weilanden van agrariërs lopen. Je mag ergens komen waar je anders niet komt. Je leert de agrarische sector kennen.”
‘In het seizoen sta je altijd aan’, zegt Gerard. ‘Als een boer wil mesten, en er liggen nesten op dat perceel, moet je er gelijk heen. Alles uit je handen laten vallen. Kappen over de nesten heen leggen. We hebben er met de groep uren in gestoken om de nesten te vinden, dan wil je ook de eieren en pullen redden.’
Van wie heb je het meeste geleerd?
Hij heeft leren kijken van Antoinette Thole. Zij is samen met Jan Kruisen en Heleen Massee al vanaf het begin , dus meer dan 25 jaar, actief als weidevogelvrijwilliger. Ook van Simon Hendrikse leerde hij veel over het gedrag van de dieren in het veld.
Zelf heeft Gerard in het het veld het meeste geleerd over het gedrag van de weidevogels, of boerenlandvogels, zoals ze tegenwoordig officieel genoemd worden. Over de manier waarop ze wegvliegen of de roep, het alarmgeluid, dan weet je dat er een nest is. Na het uitbroeden maken vogels weer andere geluiden om de jongen te alarmeren en te beschermen. Al die kennis probeert hij zelf ook weer door te geven aan nieuwe vrijwiligers.
In 2020 was hij Boerenlandvogelvrijwilliger van het Jaar van de provincie Gelderland
Vogels in de Bommelerwaard
Gerard vertelt dat de meest voorkomende weidevogels in de Bommelerwaard de kievit, scholekster, grutto, tureluur en wulp zijn. Er zijn nog veel meer interessante weidevogels, zoals de veldleeuwerik (heel schaars), de gele kwikstaart, vele soorten eenden, kleine plevier en watersnip.
Voor het meten is de grutto het belangrijkst. De grutto heeft een beperkte tijd van broeden en daarom is het broedsucces makkelijker te tellen. Zo weet je of bescherming, en de daarmee gepaarde investeringen, nut hebben gehad. Kieviten bijvoorbeeld hebben meerdere legsels, van maart tot juni/juli. Hierdoor is het broedsucces lastiger te meten.
Lievelingsvogel
Gerard vertelt dat het nest van de tureluur bijna nooit te vinden is. Ze gaan vaak vlakbij grutto of kievit zitten; zo gebruiken ze hun buren als waarschuwers. De tureluur nestelt onderin het gras. Als ie weg gaat, loopt ie eerst een stuk door het hoge gras en komt dan pas omhoog. Dat maakt het voor een nestbeschermer heel lastig om het nest te vinden.
Toekomst
Gerard blijft gelukkig aan als vrijwilliger. Als opvolger in het bestuur heeft hij een goede opvolger gevonden in Jos van Sonsbeek.
Sinds 18 jaar heeft Gerard een vogelpassie, maar er is ook altijd een grote liefde geweest voor zeilen. Marion en hij verheugen zich erg op de vrijheid die ze nu hebben om in elk seizoen, ook in het broedseizoen, lekker op pad te kunnen gaan.
Interview: Trix van Veen
